Laureaci i Laureatki

Do Polski przyjechał w 2012 na studia z wzornictwa przemysłowego do Poznania. "Odwiedzałem przyjaciela w jego zakładzie optycznym i zobaczyłem tam płaczącego pięciolatka. Dziecko kategorycznie odmawiało przymierzenia okularów. To miały być jego trzecie w tym roku, bo poprzednie dwie pary jakimś dziwnym trafem uległy zniszczeniu. Pomyślałem, że się dzieciakowi nie dziwię" - wspomina Anton.

W tej chwili razem ze swoim zespołem przygotowuje aplikację Weyes, która pozwoli zaprojektować własne okulary bez wychodzenia z domu. Aplikacja będzie przyjmować zapisane recepty na szkła od okulistów, a także zmierzy rozstaw oczu i inne wymiary twarzy. W kilka minut będzie można zamówić gotowy produkt, który powstanie w zakładzie zlokalizowanym najbliżej miejsca zamieszkania klienta.

Marzenie: Anton poprzez dobry design chce rozwiązywać problemy. Pierwszymi klientami aplikacji Weyes były dzieci i ich rodzice, ale okazało się, że może ona służyć wszystkim, którzy mają ograniczoną mobilność.

Problem do rozwiązania: Często trudno dobrać idealne okulary dla dzieci. Przez najmłodszych są postrzegane raczej jako niewygodna konieczność, a nie designerski gadżet. Co innego, jeśli dziecko samo może zaprojektować swoje okulary.

Do Polski przyjechała w 2009 roku w wieku 15 lat z Czeczenii. Musiała opuścić swój dom z powodu wojny. W Polsce ma status uchodźcy. Samotnie wychowuje córkę. Khava od kilku lat pracuje w gastronomii. Specjalizuje się w rodzimej kuchni kaukaskiej. W końcu odważyła się, by spróbować sił we własnym biznesie - usługach cateringowych Vainahfood.

Marzenie: Stworzyć firmę, w której będzie panowała atmosfera życzliwości i zrozumienia, poprzez dobre miejsce pracy pomagać uchodźcom odnaleźć się w nowej rzeczywistości.

Problem do rozwiązania: Jednym z poważniejszych problemów dla obcokrajowców w Polsce jest dyskryminacja w miejscu pracy. Często są wykluczani i traktowani niesprawiedliwie. Poza pieniędzmi na utrzymanie, równie ważne dla dobrego samopoczucia osób w nowym kraju jest poczucie bezpieczeństwa i stabilności, która może dawać płatne zajęcie.

Sam pochodzi z Nigerii. Przyjechał do Polski w 2008 roku na studia, a został z miłości. Mieszka w Polsce z żoną i córką nieprzerwanie od 2015 roku.

Jego salon barberski SAM CUTS na Polnej w Warszawie ma tylko jeden fotel, ale drzwi do niego zdają się nigdy nie zamykać. Swoje głowy w ręce Sama powierzają liczni cudzoziemcy mieszkający w Polsce na stałe, ale też Polacy, którzy idą za modą na afro, np. gwiazdy muzyki. Sama najbardziej w pracy cieszy różnorodność osób, które odwiedzają jego salon barberski.

Marzenie: zatrudnienie kolejnych osób i rozwinięcie sieci salonów tak, by były nie tylko miejscem dbania o włosy i brody, ale też przestrzenią towarzyskich spotkań i rozmów.

Problem do rozwiązania: osoby o innym typie urody niż słowiański mają w Polsce trudność z otrzymaniem właściwych usług kosmetycznych, czy znalezieniem produktów pielęgnacyjnych (np. produktów make-up do innych kolorów skóry albo kosmetyków do grubych i kręconych włosów afro). Innym problemem imigrantów w Polsce jest niewystarczająca pomoc ze strony państwa w sprawach legalizacji pobytu, otrzymania wszelkich pozwoleń i dokumentów, czy poszukiwania pracy. W załatwieniu tych spraw bardzo pomaga budowanie społeczności i kontakty nieformalne w miejscach, w których ludzie i tak się spotykają — np. u barbera.

Susanne Izzetdinova przyjechała do Polski jako podwójna uchodźczyni. Najpierw jej rodzinę przegnano z Uzbekistanu. Odbudowywali wszystko na Krymie aż do 2014 roku, kiedy zajęli go Rosjanie. W Gdańsku prowadzi piekarnię AZIMA Tatarskie Przysmaki. 

W prowadzeniu biznesu najbardziej przeszkadzają jej absurdy prawne. Susanna ma prawo pobytu czasowego i związane ręce, jeśli chodzi o zakładanie działalności gospodarczej. Taką może założyć tylko jej 20-letnia córka, dzięki studiom na polskiej uczelni.

Marzenie: W „Tatarskich Przysmakach” pracuje pięciu imigrantów, dla których to jest pierwsza praca w Polsce. Susanne bardzo zależy na tworzeniu przyjaznego dla migrantów miejsca pracy, ale też integracji z lokalną społecznością.

Problem do rozwiązania: Migranci, którzy nie znają języka polskiego, praktykują inną religię lub po prostu pochodzą z innej kultury, cierpią w Polsce z powodu dyskryminacji.