Laureaci i Laureatki

Anastasiia nie jest zwyczajną krawcową. Wy­chowywała się w obwodzie dniepropietrow­skim. Po ukończeniu technikum krawiectwa pracowała jako kostiumografka w Pałacu Kul­tury – ośrodku przynależącym do wielkiego zakładu przemysłowego, jednym z głównych pracodawców w mieście. Dość szybko zosta­ła wybrana przez pracowników od kultury przewodniczącą ich związku zawodowego i przedstawicielką przed zarządem całego za­kładu. – Zajmowaliśmy się pomocą w choro­bie, zasiłkami finansowymi, byłam też me­diatorką w sprawach z pracodawcą. Ale, jak często bywa, szewc bez butów chodzi. Nie byłam w stanie wywalczyć wyższej pensji ani zmiany stanowiska – opowiada Anastasiia. Zdecydowała się na wyjazd do Polski w 2014 r. – za pieniędzmi i szansą rozwoju.

Dziś nadal łączy zawód i opiekę nad pracow­nikami. Od 5 lat z powodzeniem prowadzi pracownię krawiecką. Zatrudnia kilka osób, samych migrantów. – Biznes dla mnie to odpowiedzialność za wszystkich. Na mojej głowie są pensje i to, żeby pracownicy mie­li uregulowany pobyt. Jesteśmy trochę jak rodzina – mówi.

To prawda, w pracowni zatrudnia obecnego partnera oraz syna. – Syn został krawcem z ambicji. Stwierdził „ja nie potrafię?” Usiadł za maszyną i w jeden dzień uszył sukienkę. Dziś tworzy wspaniałe suknie ślubne – opowiada. Ze względu na jego talent oraz z pasji Anasta­siia szykuje otwarcie butiku ślubnego, a także powiększenie pracowni i zatrudnienie przy­najmniej kilku nowych pracowników.

Problem do rozwiązania: Problemy migrantów i migrantek najczęściej związane są z miejscem i warunkami pracy. W nowym kraju migranci wchodzą na nowy rynek pracy, gdzie mogą panować inne zwyczaje, inna kultura, ale przede wszystkim inne prawo, w tym pra­wa pracownicze. Potrzeba czasu, aby się zaadaptować. Dla budo­wania poczucia bezpieczeństwa nieoceniony też jest godny zaufania pracodawca, dbający o dobro swo­ich pracowników.

To była praca na lato, sprzedaż waty cukro­wej. Świeże powietrze, mijani spacerowicze, uśmiechy dzieci. – Wcale nie było tak różo­wo, jak można sobie wyobrazić. Zobaczyłem, że nie idzie dobrze ten biznes. Pomyślałem: trzeba coś zmienić! – mówi Daniil o tym, jak wpadł na pomysł, żeby nauczyć się popular­nej w Azji metody tworzenia z waty cukrowej niezwykłych kształtów. Uczył się metodą prób i błędów z youtuba. Wkrótce Daniil układał na patyku kolorowe kwiaty, zwierzę­ta i postaci z kreskówek, a wokół wózka ze słodkim przysmakiem zbierało się coraz wię­cej widzów. - Cieszyłem się, że moja praca przynosi dzieciakom i ich rodzicom tak wiele radości – mówi. Postanowił otworzyć własną firmę. Od daw­na myślał o tym, aby spróbować za zachod­nią granicą. Daniil studiuje na drugim roku organizacji produkcji filmowej w Krakowie. Inicjatywą Daniila jest dawanie ludziom pozy­tywnych emocji. Na początku chce otworzyć jeden punkt w malowniczym krakowskim parku. Jeśli wszystko pójdzie po naszej myśli, planujemy otworzyć punkty w innych mia­stach Polski.

Problem do rozwiązania: Podobno przeciętnie dziecko uśmiecha się aż 400 razy dziennie. Osoba dorosła – 15 razy. W czasie pandemii uśmiech rzadziej pojawia się na naszych twarzach. Daniil chce walczyć z codziennymi smut­kami.

Natalia Perevalova planuje otworzyć salon groomerski, w którym będzie świadczyć specjalistyczne usługi dermatologiczne. Lokalizacja: Targówek, blisko dzielnic licznie zamieszkiwanych przez migrantów rosyjsko­języcznych.

Perevalova nastawia się na klientelę ze wschodu. - Imigranci przyjeżdżają do Polski często ze swoimi psami. Na początku nie zna­ją dobrze polskiego, więc szukają opieki nad zwierzęciem prowadzonej w swoim języku – opowiada. Natalia sama wielokrotnie musiała odnajdywać się w nowych miejscach, migru­jąc jako córka rosyjskiego oficera. Urodzona w Niemczech, mieszkała w Turcji, Ukrainie, Austrii, najdłużej zaś na Krymie, skąd trafi­ła do Polski w 2016 r. – Drugiego grudnia przyjechałam, czwartego już pracowałam – mówi. Jako lekarka weterynarii ze specjaliza­cją dermatologiczną i stomatologiczną mogła przebierać w ofertach. W Kijowie ukończyła też akademię groomingu i spa oraz fizjotera­pię w Wiedniu. Te szkolenia pozwoliły jej na zmianę oferty usług tak by w trakcie pandemii móc przyjmować psy w domu, przestrzegając zaleceń bezpieczeństwa sanitarnego.

O Natalii zrobiło się głośno na migranckich forach. Klientów wciąż przybywa, a miejsca

w kawalerce mało, również na wyrabianie psich specyfików, czym Natalia zajmuje się „po godzinach”. Salon na Targówku jest koniecznością. Przedsiębiorczyni planuje zatrudnić do pomocy groomerki migrantki. W ofercie znajdą się: szczepienia, wyrabianie paszportów, wszelkie usługi dermatologiczne i pielęgnacyjne.

Problem do rozwiązania: Opiekę nad ukochanym zwierzę­ciem łatwiej powierzyć zaufanym osobom. Nic dziwnego, że rosyj­sko- i ukraińskojęzyczni właściciele czworonogów chętniej szukają usług weterynaryjnych i pielęgna­cyjnych dostępnych w ich własnym języku. Migranci chcący adoptować zwierzęta ze schroniska napotykają na poważną przeszkodę, jaką jest wymóg prawa stałego pobytu.

Viktoria i Volodymyr przyjechali do Polski z Kijowa. Oboje dobrze wykształceni, z po­czątku szukali pracy na start, prostych zajęć i równolegle uczyli się języka polskiego. Vikto­ria pracowała jako kelnerka, potem na recep­cji, a Volodymyr jako dostawca pizzy. Dziś już Viktoria pracuje w biurze, a Volodia jako inżynier, ale ze swoich doświadczeń zaczerp­nęli pomysł na biznes.

- Chcemy pomóc tym, którzy stawiają pierw­sze kroki w Polsce. Zazwyczaj tacy ludzie nie mają dużo pieniędzy, pilnie poszukają pracy, a jednocześnie są mocno zagubieni, np. nie orientują się jakiej formy zatrudnienia mogą się spodziewać – opowiada małżeństwo. Viktoria i Volodymyr planują zainwestować w skutery i wypożyczać je na dłuższe okresy migrantom, którzy chcą sie zatrudnić przy do­stawie jedzenia. – Nasze warunki będą czy­ste i jasne. Żadnych kruczków w umowach. Szkolenie z prowadzenia pojazdu i wsparcie, jak się coś zepsuje – mówi Volodia.

Z czasem chcą poszerzyć flotę o auta. Jed­nocześnie planują udzielać płatnych porad początkującym migrantom: jak rozmawiać z pracodawcą np. z Uberem, jakie są rodza­je umów w polskim prawie, jakie są prawa pracowników. Wszystkie pierwsze potrzeby – łącznie z usługami księgowymi.

Do otwarcia biznesu małżeństwo przygo­towuje się od dłuższego czasu. Sprawdzili rynek, przeanalizowali kosztorys, oboje biorą udział w szkoleniach biznesowych.

Problem do rozwiązania: Rozpoczynanie życia na emigracji to duże koszty na starcie. Migranci potrzebują podjąć pracę jak naj­szybciej. Często jedynym dostęp­nym dla nich na szybko zajęciem jest dostawa jedzenia.

W tym przypadku jedyną barierą może być brak środka transportu.